เหนื่อย เครียด ป่วย นี่แหละนิยามของผม

วันนี้ขอเล่าเรื่องส่วนตัวที่กำลังยุ่งเหยิงให้เพื่อนๆ ได้ฟังสักหน่อย
อย่างน้อยจะได้เข้าใจสภาพของผมในช่วงนี้ขึ้นมาบ้าง

sickme

หลายคนอาจจะสงสัยว่าช่วงนี้ทำไมผมดูเงียบลง
– MSN ก็ไม่ค่อยคุย
– hi5 ก็ไม่ค่อยตอบ
– twitter ก็ไม่ค่อย tweet
– email ก็นานกว่าจะตอบ
ฯลฯ

เรื่องที่ 1 – เหนื่อย
ช่วงนี้งานประจำของผม มีหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบเยอะขึ้น
งานต่างๆ ต้องการความเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น
ดังนั้นงานประจำผมจึงต้องทุ่มเทให้งานประจำด้วยเช่นกัน

ส่วนเรื่องบล็อกใหม่ที่กำลังเข้าที่ ก็ต้องอาศัยความขยันในการอัพเดทเรื่องของตัวเองบ่อยๆ
เพื่อให้บล็อกของผมสามารถสร้างชุมชนบรรณารักษ์ได้หลายรูปแบบ

จากงานประจำ + งานบล็อก = เหนื่อยมากมาย

เรื่องที่ 2 – เครียด
งานประจำที่ผมทำอยู่เป็นงานราชการ ดังนั้นเวลาจะทำอะไรก็ตามต้องทำตามแบบราชการ
อยากจะบอกว่าจนวันนี้ผ่านไปก็เกือบครึ่งปีแล้ว ผมเองก็ยังไม่ชินกับลักษณะงานแบบนี้อยู่ดี
บางอย่างที่น่าจะทำได้ แต่พอเข้ากระบวนการราชการก็ไม่สามารถทำได้

จากระเบียบงานราชการ = เครียด

เรื่องที่ 3 – ป่วย
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย บางวันร้อน บางวันฝนตก
ผมเองก็ยังปรับสภาพไม่ค่อยทันหรอกนะครับ

แถมด้วยการหอบงานกลับมาทำเยอะก็เลยต้องนอนดึกขึ้น บางวันก็ไม่ได้นอน
เวลาพักผ่อนหายไป เลยทำให้สุขภาพทรุดลงนิดนึง

จากสภาพอากาศ + พักผ่อนน้อย = ป่วย

จากเรื่องที่ 1 + 2 + 3 จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง
และการระบายความในใจให้เพื่อนๆ ฟังวันนี้นั่นเอง

เหนื่อย + เครียด + ป่วย = ผมเองในตอนนี้

About libraryhub 883 Articles
นายเมฆินทร์ ลิขิตบุญฤทธิ์ (วาย) ผู้เขียนบล็อกที่เกี่ยวกับห้องสมุดและบรรณารักษ์เป็นงานอดิเรก ปัจจุบันเขียนบล็อกเกี่ยวกับห้องสมุดมาแล้ว 700 กว่าเรื่อง และให้บริการเป็นที่ปรึกษาด้านงานต่างๆ ในห้องสมุด สิ่งที่อยากบอกหลายๆ คน คือ "ผมไม่ใช่ผู้เชียวชาญด้านห้องสมุด แต่ผมก็เป็นคนธรรมดาคนนึงที่เขียนบล็อกห้องสมุดก็เท่านั้นเอง"

7 Comments

  1. สู้เค้าครับ ช่วงนี้ผมก็ป่วยเหมือนกัน แต่ดันมีประชุมห่าเหวอะไรก็ไม่รู้เต้มไปหมด 😀

  2. hey may kill
    ทามมายรูป มานเป็นแบบนี้นะ
    เดี๋ยว ยิงทิ้งซะหรอก

  3. ดีกว่า จน เครียด กินเหล้าละกันน่อ สู้ๆ จ๊ะ

  4. ขอโทษด้วยที่พี่เพิ่งเห็นกระทู้นี้…ไม่รู้ว่าน้องพอจะจำคำบ่นที่พี่เคยบ่นใน Hi5 ได้ไหมว่าพี่จะเลิกเล่น พี่จำคำพูดของพี่ไม่ได้แล้วล่ะ แล้วน้องก็ตอบพี่กลับมาสั้น ๆ ว่า Hi5 หรือพี่ที่เป็นปัญหา (น่าจะประมาณนี้..:P) น้องอาจจะใจร้อน อยากเห็นผลสำเร็จของงานเร็ว ๆ เลยทำให้รู้สึกว่า ทำไมไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ต้องคอย ความคิดของพี่ พี่ว่าไม่ว่าจะงานราชการหรือเอกชน ทุกอย่างก็มีลำดับขั้นตอนเหมือนกัน เอกชนอาจจะมีลำดับขั้นตอนน้อยกว่า เพราะเขามีกำไร-ขาดทุนเข้ามาเกี่ยวข้อง เวลาที่เขาเสียไปเท่ากับผลกำไรที่เขาจะได้หายไปด้วย…หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้น ไมได้รวมถึงการที่น้องต้องบีบตัวเองจนรู้สึกเครียดและเหนื่อยอย่างนี้…หากงานประจำที่ทำอยู่มีเรื่อง เวลามาเกี่ยวข้อง ต้องทำงานให้เสร็จทันตามกำหนดเวลา…เวลาพักกินข้าวเที่ยง แทนที่จะทำงานหรือฝากคนอื่นซื้อมากินในที่ทำงาน ก็ออกไปเดินให้หญิงมองบ้าง 😛 หากไม่ได้เดินออกไปให้หญิงมอง เวลาเข้าห้องน้ำ ก็มองกระจก ใครว่ะเนี้ยหน้าตาดีจัง 555 😛 ส่วนเรื่อง blog ขึ้นป้ายไว้ คนเขียนไปแต่งเมียคร้าบ 😀 เสร็จงานจะมาอีพให้คร้าบ…คนที่ตามอ่าน blog ของน้องเขาเข้าใจอยู่แล้ว …เหนื่อยก็พัก ง่วงก็นอน ตื่นมาจะได้มีแรงไว้คิดเรื่องใหม่ได้ ๆ….ใจเย็น ๆ 😀 น้องทำได้อยู่แล้วพี่รู้ ใจเย็น ๆ …:D

  5. เป็นกำลังใจให้นะพี่วาย
    ช่วงน้มดก้อกำลังฝ่าฟันอุปสรรคชีวิต(อีกแล้ว)
    ค่อนข้างเหนื่อยๆและก้อยุ่งๆเหมือนกัน
    ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพเดทความเป็นไปเท่าไหร่ – -*

    เอาเป็นว่า..ยังไม่ไปไหนนะค๊า ซนอยู่แถวๆนี้แหละ ไว้คุยกันจ้ะ ^^v

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*